Μια φορά κι έναν καιρό......
...ας μην ξεχαστούμε.
......... από Γ αρχίζει η γάτα,αλλά και η καλή Γιαγιά.
από Π ο παπαγάλος κι ο Παππούλης μας παιδιά.
Παίρνω το Α από την Αγάπη
και φωνάζω δυνατά:
γιαγιάκα και παππούλη μου,
πολύ σας αγαπώ
και μέσα στην καρδούλα μου
σας έχω και τους δυό!
Το παραμύθι της τέλειας καρδιάς:
«Στην πλατεία μιας μακρινής πόλης
είχε σταθεί ένας νεαρός και υπερηφανευόταν ότι είχε τον ομορφότερη καρδιά. Οι
περαστικοί θαύμαζαν την καρδιά του που ήταν τέλεια. Δεν υπήρχε ούτε ένα σημάδι,
ούτε το παραμικρό ψεγάδι πάνω της. Και όλοι τότε συμφώνησαν ότι αυτή ήταν η πιο
όμορφη καρδιά που είχαν δει ποτέ τους. Ο νεαρός κορδωνόταν και χαιρόταν
φωνάζοντας για την ωραία του καρδιά.
Ξάφνου ένας γέρος ζύγωσε το νεαρό μας
και είπε:
-Όμως η καρδιά σου δεν πλησιάζει την
ομορφιά της δικής μου καρδιάς.
Ο κόσμος αλλά και το παλικάρι
κοίταξαν την καρδιά του γέρου. Χτυπούσε δυνατά, ήταν όμως γεμάτη ουλές. Υπήρχαν
σημεία όπου φαινόταν ότι είχαν κοπεί κομμάτια και στη θέση τους είχαν
τοποθετηθεί άλλα, που όμως δεν ταίριαζαν καλά, με αποτέλεσμα να υπάρχουν πολλές
δαντελωτές άκρες. Κι αλλού υπήρχαν σημεία με βαθειά χάσματα , απ’ όπου έλλειπαν
και ολόκληρα κομμάτια. Οι άνθρωποι κοίταζαν ο ένας τον άλλον. Πώς ήταν δυνατόν
να ισχυρίζεται αυτός ότι η καρδιά του ήταν η ωραιότερη, σκέφτονταν. Ο νέος
κοίταξε την καρδιά του γέρου, είδε τα χάλια της και γέλασε.
-Πλάκα μας κάνεις; Για κάνε σύγκριση
ανάμεσα στη δικιά σου και στη δικιά μου καρδιά. Η δικιά μου είναι τέλεια, ενώ η
δικιά σου είναι ένα μάτσο ουλές και δάκρυα.
Ο γέροντας του απάντησε:
-Μάλιστα…, η δικιά σου δείχνει τέλεια, όμως δεν θα άλλαζα ποτέ μου τη δική μου καρδιά με τη δική σου. Κοίταξε! Κάθε
ουλή αντιπροσωπεύει κάποιον που του έδωσα την αγάπη μου. Κόβω ένα κομμάτι της
καρδιάς μου και του το δίνω και συχνά μου δίνει ένα κομμάτι της δικής του
καρδιάς για να πάει στη θέση του άδειου μέρους της καρδιάς μου, αλλά επειδή τα
κομμάτια δεν είναι ακριβώς ίδια, έχω μερικές αγκαθωτές άκρες, που όμως τις
λατρεύω γιατί μου θυμίζουν την αγάπη που μοιράστηκα. Μερικές άλλες φορές, έχω
δώσει κομμάτια της καρδιάς μου κι ο άλλος δε μου έδωσε πίσω ένα κομμάτι της
δικής του… Αυτά είναι τα άδεια χάσματα.. Ξέρεις…το να προσφέρεις την αγάπη σου
έχει κάποιο ρίσκο. Παρόλο που αυτά τα χάσματα πονούν, παραμένουν ανοιχτά ..και
μου θυμίζουν την αγάπη που έχω για αυτούς τους ανθρώπους. Κι ελπίζω πως κάποια
μέρα θα γυρίσουν πάλι κοντά μου και θα γεμίσουν τους άδειους χώρους που
περιμένουν…Βλέπεις λοιπόν τι θα πει πραγματική ομορφιά;
Ο νεαρός στάθηκε σιωπηλός. Με δάκρυα
να τρέχουν αργά στα μάγουλά του, προχώρησε προς τον γέροντα, άπλωσε το χέρι του
μέσα στην όμορφη νεανική καρδούλα του και έκοψε ένα κομμάτι της. Το πρόσφερε
στο γέροντα με χέρια που έτρεμαν…
Ο γέροντας άπλωσε τα χέρια του και
πήρε αυτή την προσφορά…την έβαλε στην καρδιά του, και μετά πήρε ένα κομμάτι της
δικής του ταλαιπωρημένης καρδιάς και το έβαλε πάνω στην πληγή της καρδιάς του
νεαρού. Έτσι έμειναν και στη καρδιά του νέου κάποιες αγκαθωτές άκρες. Αμέσως ο
νεαρός κοίταξε την καρδούλα του που δεν ήτανε πια τέλεια. Ήταν όμως ομορφότερη
από οποιαδήποτε άλλη αφού όλη η αγάπη από την καρδιά του γέροντα ξεχείλιζε τώρα
από την δική του καρδιά…»
Για το παραμύθι πατείστε ΕΔΩ .
